HİÇ KİMSE SİZİ AFFEDEMEZ KENDİNİZ DIŞINDA
Hiç kimse sizi affedemez kendiniz dışında:
Karşınızdaki insana verdiğiniz her türlü kötülüğü onların hak ettiğini düşünmek olgusu değil mi? İnsanları yaşamın bataklığına yavaş yavaş çeken. Ve yine bu insanlar değil mi? Bataklıktan çıkmak için çırpındıkça daha fazla derine çekilen.
Gözleri yuvalarından dört nala yardım çağrısına koşan atlar gibi, bulundukları yerden dışarı fırlamış. Çığlıkları sessizleşmiş onca hengameden sonra, sağır edici bir sessizlik kaplamış dört bir yanını. O değil miydi? Kendisine yardım için uzanan elleri egosu ile bağlayıp sesleri kesilene kadar boğazlayan. Şimdi daralan kalbinde hissedebildiği, son anın son hissi: Pişmanlığın açtığı yaraya merhem olabilecek affedilme hissini, tatmin edecek boyutta yaşayabilmek.
Affedilmeyi dilemenin, çözüm olabileceği düşünülüyor olsa bile, işin özü kendi benliğinden dilemektir affı, önce kendini affedebilmek.
Her ne varsa yaşama dair sende başlar, sende biter. Önce kendini bilmeli insan, saf özüne inmeli. Affı kendi özünden dilemeli. O zaman yeniden doğar yeniden yazılır kaderi.
💯
YanıtlaSil